تغییرات پرواز شماره 714 به سیدنی که در صفحات روزنامه‌ی تن‌تن بین 27 سپتامبر 1966 (5 مهر 1345) تا 28 نوامبر 1967 (7 آذر 1346) منتشرشده با کتاب حال حاضر آن وجود دارد. هرژه قبل از انتشارِ نسخه‌ی 62صفحه‌ای تغییرات و بهبودهایی را ایجاد کرد.
تغییرات پرواز شماره 714 به سیدنی
آغاز ماجرا
بیایید با فریمی شروع کنیم که ماجراجویی جدید تن‌تن را آغاز می‌کند. در مقایسه با انتشار در روزنامه‌ی تن‌تن، ارتفاع این تصویر تا حدودی کاهش یافته است. در کتاب اکنون دم هواپیما و هم‌چنین حباب کلام از کادر خارج می‌شود. این اقدام لازم بود تا بتوان عنوان داستان را در صفحه‌ی نخست به‌صورت هم‌آهنگ درآمیخت.
شال کاریداس
لازلو کاریداس از نخستین حضور خود، لباسی (تا اندازه‌ای) نامتعارف پوشیده است. در حالی‌که لباس‌های دیگر شخصیت‌های این داستان حاکی از دمای مناسب است، میلیاردر داستان نه تنها کت پوشیده است، بلکه کلاه و شال‌گردن نیز بر سر دارد! عجیب این است که در روزنامه‌ی تن‌تن به‌شکل گره‌خورده مانند کتاب نیست.
دستمال کاریداس
هنگامی‌که کاپیتان هادوک برای نخستین‌بار کاریداس را می‌بیند، یک دستمال سفید بزرگ با بی‌احتیاطی از جیب کت میلیاردر بیرون آمده. این جزئیات لباس در صفحات منتشرشده در روزنامه‌ی تن‌تن فراموش می‌شود و در جاهای مختلفی در کتاب این دستمال را می‌بینیم.
چراغ‌های سالن فرودگاه
نورپردازی محیطی در فرودگاه کمایوران (Kemayoran) توسط چراغ‌های گرد نصب‌شده روی سقف تامین می‌شود که در نسخه‌ی روزنامه‌ی تن‌تن نمایان هستند. اما از آن‌جایی‌که هرژه (شاید) آن‌ها را جذاب نمی‌داند و چیزی به داستان نمی‌آورد، تصمیم گرفت برای انتشار کتاب حذف‌شان کند.
لیوان یا بطری؟
در کافی‌شاپ فرودگاه لیوان‌های زیادی وجود دارد. شاید عادی به‌نظر برسد، اما هرژه برای انتشار کتاب تعداد مشخصی را حذف می‌کند. او آن‌ها را در داخل کابینت‌ها پنهان کرده و چندتایی را با بطری جای‌گزین می‌کند.
صدای شلیک
در روزنامه‌ی تن‌تن صدای “رررررر” (RRRRRR) که از مسلسل‌ها به‌سمت میلو شلیک می‌شود، بیش‌تر یادآور صدای موتور است! در کتاب، صدای شلیک اسلحه‌ها با نام‌آوای* درست‌تری هم‌راه است.
کلمات ضدونقیض
عبارت میلیاردرِ بیچاره (Pauvre milliardaire) که تن‌تن در مورد کاریداس به‌کار می‌برد، نمونه‌ای از یک اکسی‌مورون** کامل است. هرژه بعضی از صحبت‌های کاپیتان هادوک را در کتاب اصلاح کرده است. در فریم‌های بعدی، کاپیتان به‌موقعیتی که با آن روبه‌رو می‌شود واکنش متفاوتی نشان می‌دهد.
* نام‌آوا یا آنوماتوپو (Onomatopoeia): استفاده از کلماتی که شبیه صداهایی‌ست که کلمات به آن‌ها اشاره می‌کنند. مانند “وزززز” (زنبور)، “خروپف” (خواب) یا “هپیچه” (عطسه).
** اکسی‌مورون (Oxymoron): نوعی طرز بیان نقیضی است که گوینده در آن، کلمات مرکب به‌ظاهر ضدونقیض را کنار هم می‌گذارد.
